της Κωνσταντίνας Παναγάκου
Ξέρετε τι είναι να αφήνεις το φρέσκο-πλυμένο αμάξι στον δρόμο; Ο εφιάλτης κάθε οδηγού που έχει ιδρώσει για να πλύνει το αμάξι του και είναι αναγκασμένος να το αφήνει στον δρόμο. Σε ένα μέρος χωρίς υπόστεγο, χωρίς καμία "προστασία" από τυχόν "εφόδους".
Έχω ακούσει αρκετές φορές τον πατέρα μου να προσθέτει κοσμητικά επίθετα στα περιστέρια. Έχει περάσει όλο το απόγευμά του πλένοντας το αμάξι, προσέχοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια, ενώ κάλλιστα θα προτιμούσε να περάσει ολόκληρο το απόγευμα απλωμένος στον τριθέσιο καναπέ, χωρίς να αφήνει περιθώριο σε κάποιον να καθίσει, με καρφωμένα τα μάτια του στην τηλεόραση. Όταν τελειώνει το πλύσιμο του αυτοκινήτου, κάθεται και το κοιτάει και φουσκώνει σαν παγόνι. Έπειτα πέφτει εξουθενωμένος στο κρεβάτι του και κοιμάται ήσυχος. Την επόμενη μέρα όλη η γειτονιά ξυπνάει, όταν ο πατέρας μου κατεβαίνει να δει το αμάξι. Τα λόγια που ξεκαθαρίζω κάθε φορά με ευκολία είναι "Σοφία φέρε μου την καραμπίνα", λέει στην μητέρα μου. "Που να τους βάλουνε φελό". Όταν ακούω αυτά, καταλαβαίνω πως κάποιο περιστέρι θέλησε να αφήσει στίγμα του στο αμάξι μας και ο πατέρας μου δεν είχε χαρεί ιδιαίτερα.
Γενικά στην οικογένειά μας, μια συνηθισμένη ελληνική οικογένεια, είμαστε πολύ φιλόζωοι!!!
