Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Παραμύθι χωρίς όνομα

από τον Αριστοτέλη Μουλακάκη

     Το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα ''Παραμύθι χωρίς όνομα'', εκδόθηκε σε μια ιστορική χρονική στιγμή, που η Ελλάδα βρισκόταν σε φάση πολιτικής και οικονομικής αναδιοργάνωσης και προσπαθούσε να ανακάμψει από τον Πόλεμο του 1897.  
     Αναφέρεται με αλληγορίες στο τότε διαλυμένο κράτος της Ελλάδας. Μέσα από αυτές παίρνουμε ένα ηθικό δίδαγμα: ''Για να πάμε μπροστά πρέπει να κάνουμε θυσίες, οι οποίες  επιστρέφονται πάλι σε μας για ένα καλύτερο μέλλον''.
     Στο βιβλίο μας, το κράτος των μοιρολατρών ήταν ένα πολύ καλά οργανωμένο και πλούσιο κράτος με εργατικούς πολίτες. Όταν πέθανε ο βασιλιάς, την εξουσία πήρε ο γιος του, ο οποίος έκανε την χώρα πολύ πτωχή διότι δεν ήξερε να διοικήσει. Ο εγγονός του, το βασιλόπουλο, είχε βαρεθεί την κατάσταση και αποφάσισε να φύγει σε άλλο κράτος με την Ειρηνούλα, την αδερφή του. Στο δρόμο όμως, συνάντησε στα σύνορα σε ένα μικρό σπίτι, τη Φροσύνη και την κόρη της την Γνώση, που ήξεραν να δουλεύουν, για αυτό και τα κατάφερναν.  Τους συμβούλεψαν να μη φύγουν και να μάθουν περισσότερα για τον πτωχό λαό. Έτσι και αυτοί,είδαν από κοντά τους πολίτες. Το κράτος και οι νόμοι ήταν ανύπαρκτοι. Δεν υπήρχε δικαιοσύνη, στρατός, εργατικότητα και νόμοι ούτε νέοι άνθρωποι στο βασίλειο, διότι είχαν μεταναστεύσει. Υπήρχε μόνο φτώχεια και εξαθλίωση, και όσοι παρέμειναν κοίταζαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους εκμεταλλευόμενοι τον συνάνθρωπό τους.
     Όταν έμαθε ότι οι γείτονες ετοίμαζαν πόλεμο, αποφάσισε με τον πατέρα του να οργανώσει τη διοίκηση και το στρατό. Όλοι δούλευαν. 'Ετσι, κατατρόπωσαν τον εχθρό. Όσο ο καιρός περνούσε, το κράτος δυνάμωνε. Οι στρατιώτες όργωναν τα χωράφια και ανοικοδομούσαν κτήρια. Έφτιαχναν καράβια και όπλα. Στα σύνορα γύρω από τη χώρα δέσποζαν θεόρατα κάστρα, που απέκρουαν τις επιθέσεις του εχθρού.                                    
     Έτσι, το βασίλειο των Μοιρολατρών έγινε παντοδύναμο και έζησαν όλοι πλουσιοπάροχα και ευτυχισμένα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου