με αφορμή το ποίημα του Ελύτη, αφιέρωμα στον ξάδερφό μου που χάθηκε στη θάλασσα
του Γιάννη Τραντά
" Όλα μου τα πήρε η θάλασσα κείνο το καλοκαίρι.
Η θάλασσα μου πήρε το πιο σημαντικό,
τον ξάδερφο επήρε βαθιά στον ωκεανό.
Όλα μου τα πήρε η θάλασσα,
μ' ένα μεγάλο κύμα πήγε τον ξάδερφό μου δίπλα στον Χριστό.
Αχ, γιατί μου το 'κανε αυτό η θάλασσα που τόσο αγαπώ;
πόσο πολύ μου λείπεις τώρα που είσαι δίπλα στον Θεό!
Όλα μου τα 'πήρε η θάλασσα μ' ένα μεγάλο κύμα
κι από τότε τον ξάδερφό μου ποτέ δεν ξαναείδα.
Όμως κάπου εκεί ψηλά στον ουρανό
νιώθω τον ξάδερφό μου λες και είν΄ εδώ".
Αντίο Κωνσταντίνε, θα μου λείπεις....
του Γιάννη Τραντά
" Όλα μου τα πήρε η θάλασσα κείνο το καλοκαίρι.
Η θάλασσα μου πήρε το πιο σημαντικό,
τον ξάδερφο επήρε βαθιά στον ωκεανό.
Όλα μου τα πήρε η θάλασσα,
μ' ένα μεγάλο κύμα πήγε τον ξάδερφό μου δίπλα στον Χριστό.
Αχ, γιατί μου το 'κανε αυτό η θάλασσα που τόσο αγαπώ;
πόσο πολύ μου λείπεις τώρα που είσαι δίπλα στον Θεό!
Όλα μου τα 'πήρε η θάλασσα μ' ένα μεγάλο κύμα
κι από τότε τον ξάδερφό μου ποτέ δεν ξαναείδα.
Όμως κάπου εκεί ψηλά στον ουρανό
νιώθω τον ξάδερφό μου λες και είν΄ εδώ".
Αντίο Κωνσταντίνε, θα μου λείπεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου