Σχόλιο στο 'Όσο μπορείς' του Καβάφη

του Νίκου Κουναλάκη

O Ralf Emerson, πάνω από 100 χρόνια πριν, είπε: «Το πιο δύσκολο πράγμα για έναν άνθρωπο είναι να παραμείνει ο εαυτός του μέσα σ’ έναν κόσμο που προσπαθεί συνεχώς να τον αλλάξει».

Ο έφηβος, ανεξαρτήτως φύλου, δέχεται μεγάλες επιρροές από την παρούσα κατάσταση της κοινωνίας, την ώρα που βρίσκεται, ίσως, στην πιο σημαντική φάση της ζωής του, κατά την οποία διαμορφώνεται η προσωπικότητά του, οι αξίες του αρχειοθετούνται μέσα του και είναι η ώρα να θέσει τα πρότυπά του. Είναι η ώρα που θα ξεκαθαρίσει το πώς θα μπουν οι βάσεις του για το οικοδόμημα που λέγεται ζωή. Αυτό σημαίνει πως η ποιότητα των βάσεων που θέτει είναι ανάλογη των επιρροών που ενσωματώνει από την κοινωνία, οι οποίες, όσο πιο αρνητικές είναι, τόσο πιο εύθραυστο οικοδόμημα θα χτίσουν.

Προσωπικά, δέχομαι (ορθότερα με βομβαρδίζουν) πολλές επιρροές που είναι χειρίστης ποιότητας και βλέπω τους ανθρώπους που έχουν αφομοιωθεί από την κοινωνία  να έχουν υιοθετήσει πρότυπα, αξίες και συμπεριφορές που δεν αξίζουν. Αυτό, όμως, δεν με επηρεάζει, γιατί όταν όλα είναι ισορροπημένα και τακτοποιημένα μέσα μου, οι επιρροές αυτές φαίνονται ‘γελοίες’, ανούσιες και αποδυναμωμένες προσπάθειες του κόσμου να μ’ εμποδίσει να φτάσω εκεί που θέλω. Δεν με νοιάζει τι επαγγελματική σταδιοδρομία θα ακολουθήσω στη ζωή μου, αν θα γίνω μηχανικός ή πολιτικός. Με νοιάζει τι θα γίνω μέσα μου, πώς θα διαμορφωθώ από τη ζωή, τι θα κερδίσω εσωτερικά, έτσι ώστε την τελευταία μου στιγμή να νιώθω ακέραιος και ολοκληρωμένος.

«Το άτομο που έχεις πεπρωμένο να γίνεις

είναι το άτομο που έχεις επιλέξει να είσαι

The person you are destined to become,

is the person you have decided to be»

                                                R. Emerson